زبان جنسیت زده در شعر سوزنی سمرقندی

تجلی نابرابری جنسیتی را می­توان در عرصه­های مختلف بررسی کرد. زبان­شناسی اجتماعی حوزه­ای میان رشته­ای است که به زبان به عنوان پدیده­ای فرهنگی و اجتماعی می­نگرد. در این راستا، تفاوت گفتار زنان و مردان در جامعه و به کارگیری واژگان ویژه­ ی این دو جنس و به طور کلی جنسیت­زدگی زبان بررسی می­ شود. ما در این مقاله برآنیم زبان جنسیت­زده را در شعر سوزنی سمرقندی به روش تحلیل محتوای کیفی و از نظر زبان­شناسی اجتماعی مورد بررسی قرار دهیم. نتیجه­ ی پژوهش حاکی از آن است که واژگان جنسیت­زده در شعر سوزنی سمرقندی، با بسامد به کار رفته­است. واژگانی که بعد جنسی زنان در آنان آشکار و بیشتر به دشنامی از سوی مردان مبدل شده­است. شاعر، واژگانی را برای مردان به کار می­گیرد که معادل آن در زبان فارسی برای زنان نیست. او مدح و هزل را با نگاهی جنسیتی درهم می­آمیزد و زبانی برخاسته از اجتماع و فرهنگ مرد محور خود می­آفریند. باید افزود که کنش مردسالار زبان شاعر، نمودی از نگاه جنسیت­زده­ ی او و بالتبع جامعه­ ی جنسیتی زیست شاعر است.